در این حکمت وجود مقدس علی ابن ابی طالب (ع)اشاره دارد به علمی که پیامبر از ناحیه خداوند متعال و در غالب وحی برای ابناء بشر آورده است یعنی انسان در زندگی تلاش داشته باشد دستورات دینی را یاد بگیرد زیرا علم مقدمه ای است برای ایمان و تقوا.
لذا اگر انسان نداند نمی تواند عمل کند .
رسول اکرم می فرمایند:دوست و خویشاوند من کسی است که در اطاعت فرمان خداوند متعال باشد.
در اینجا اشاره ای داریم به داستان نوح پیغمبر:آنجایی که نوح پسرش را از عذاب الهی می ترساند و پسرش هم نافرمانی میکند و در حال غرق شدن است نوح عرض داشت به خداوند که خودت وعده داده ای که اهل مرا عفو میکنی .
خداوند فرمود:درست است که او در شکل ظاهر وجسمانی پسر تو است ولی در واقع اهل تو نیست چون در اطاعت خدای تو نیست.
پس بعد زمانی ،جغرافیایی،مسائل جسمانی ویا در زمان فرقی ندارد فقط کافیست در اطاعت خداوند باشد مثل سلمان فارسی که خویشاوندی نسبی و سببی ندارد ولی به دستور رسول میشود اهل بیت رسول خدا و برعکس دشمن پیامبر کسی است که ب فرمان خداوند عمل نکند .اگر چه خویشاوندی نسبی با پیامبر داشته باشد.
مثل ابولهب که عموی پیامبر بود ولی میدانید که خداوند متعال او را مورد نفرین قرار میدهد.
پس مورد بحث علم و عمل است؛نه قرابت و خویشاوندی.
از احوالات مرحوم مقدس اردبیلی گفته شد : ایشان مرکبی را کرایه کرد که از نجف به کربلا عزیمت کنند.
وقتی در حال رفتن بود یکی از دوستان نامه ای به او داد تا به کر بلا ببرد.
سوار بر مرکب بخشی از راه را آمد ، با خود گفت : من این مرکب را کرایه کردم برای خودم و اسبابم ولی اجازه حمل این نامه را از صاحب مرکب نگرفتم و اگر راضی نباشد چه کنم؟
از مرکب پیاده شد و تا کربلا پیاده رفت.
امانت را به صاحبش داد .
حالا با خیال راحت دوباره سوار مرکب شد.
اینکه بعضی از افراد میگویند که این اشکال ندارد و مسئله ای نیست و یا دروغ مصلحت آمیز است اینگونه میشود که حضرت این حکمت را مطرح میکنند.
درباره بنیاد